Det å sitje saman med mi gamle mor og oppdage at ho gradvis får meir og meir ‹hol› i dugleiken. Det vert god tid til å tenkje gjennom livet hennar og sidan ho no også har mista språket sitt må eg tenkje meg til kva ho tenkjer og kvifor ho har handlar slik og slik. Det som har vore livet hennar kjem tydelg fram; å bruke alt, ikkje kaste noko, samle, reparere, få mykje ut av lite. Etter eit liv med stor grad av meistring har det no endra seg til eit liv med tydelege ‹glipp›. ‹Inni mor mi sitt hode›, 2012, handlar om dette og eit ganske psykotisk forhold til dette; små trådstubbar (rester) hekla saman med meir eller mindre hell. Eg kjenner ein slags godheit over tilstanden…
Teknikk/materiale: Stiv utrekt tråd frå strameibroderi (restar) og hekling.
Mål: ca 20x15x15 cm